عوامل خطرساز اختلالات عروق کرونری در سالمندان

زمینه و هدف: بیماری های قلبی- عروقی، مهم ترین بیماری دوران سالمندی و عارضه پیشرونده ای است که از دوران کودکی آغاز و تظاهر بالینی خود را به طور عمده از میانسالی به بعد آشکار می کند. پژوهش حاضر به منظور تعیین ارتباط عوامل خطر ساز اختلالات عروق کرونر با سالمندی انجام گرفته است . روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی بر روی 722 سالمند بالای 65 سال مراجعه کننده به مرکز آنژیوگرافی کوثر استان گلستان در طول سال 1388 به صورت سرشماری انجام شد. بیماران بر اساس درگیری عروق کرونر وعدم درگیری عروق کرونر به دو گروه تقسیم شدند . عوامل خطر شامل سن ، جنس، نمایه توده بدنی (bmi ) ، فشار خون ، دیابت ، سیگار و اعتیاد به مواد مخدر در نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از روش آماری آزمون تی و من ویتنی در محیط نرم افزاری spss-16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بیشترین سن نمونه ها بین 65 تا 75 سال بود و بیشترین درگیری عروق در بین سه رگ اصلی ، شاخه چرخشی با 5/31درصد بود. از بین عوامل خطر مورد بررسی جنس و فشار خون سیستولیک ، در بیمارانی که درگیری عروق کرونر داشتند، در مقایسه با کسانی که عروق کرونر نرمال داشتند تفاوت آماری معنی داری نشان داد. نسبت خطر در بیماران با فشار خون سیستولیک و دیاستولیک به ترتیب 13/1 و 11/1برابر بیشتر از کسانی بود که درگیری عروق نداشتند . نتیجه گیری : ریسک فاکتور جنس مرد و فشار خون سیستولیک در سالمندانی که درگیری عروق کرونر دارند، از عوامل مهم و مساعد کننده قوی در درگیری عروق کرونر می باشد؛ لذا کنترل فشار خون شاید بتواند از پیشرفت بیماری عروق کرونر پیشگیری نماید.